Moderne architectuur
Definitie
Moderne architectuur verwijst naar een bouwstijl die ontstond in de vroege 20e eeuw, gekenmerkt door een afwijzing van traditionele ornamenten en een focus op functionaliteit, eenvoud en het gebruik van nieuwe materialen zoals staal, glas en beton.
Omschrijving
Moderne architectuur ontstond als reactie op de industriële revolutie en de behoefte aan nieuwe bouwmethoden en materialen. Deze stijl legt de nadruk op functionaliteit, waarbij vorm de functie volgt, en maakt gebruik van innovatieve materialen zoals staal, beton en glas. Kenmerkend zijn rechte lijnen, open plattegronden, grote raampartijen en een minimalistische esthetiek.Een van de belangrijkste principes van moderne architectuur is het idee van "minder is meer", geïntroduceerd door architect Ludwig Mies van der Rohe. Andere prominente figuren zijn Le Corbusier, die het concept van de "machine à habiter" (woonmachine) ontwikkelde, en Frank Lloyd Wright, bekend om zijn organische architectuur die harmonie tussen gebouwen en hun omgeving benadrukt.Moderne architectuur wordt vaak geassocieerd met bewegingen zoals het Bauhaus in Duitsland en het Internationale Stijl. Praktijkvoorbeelden zijn onder meer het Villa Savoye van Le Corbusier, het Seagram Building van Mies van der Rohe en het Fallingwater-huis van Frank Lloyd Wright.Ondanks de esthetische en functionele voordelen heeft moderne architectuur ook kritiek gekregen, bijvoorbeeld vanwege de soms koude, onpersoonlijke uitstraling en de uitdagingen op het gebied van energie-efficiëntie en onderhoud van materialen zoals beton en glas.
Vergelijkbare termen
Bauhaus